LĘK 

I znowu minął jeden dzień
Jakiś bezbarwny, szary, nudny,
 Znowu wspomnienia zasnuł cień
Niczym parawan z wzorem brudnym.

 Kiedyś, gdy nas dzieliło morze
Przez wycie wichru, bryzgi fal
Zawsze twe lica smutne, hoże
W myślach widziałem poprzez dal.

I zawsze miałem wracać gdzie,
 Zawsze mym celem byłaś Ty
Z drugiego końca świata śpiew
 Serca twojego poprzez mgły.

 Gonił mą każdą myśl i krok
 Gdy noc u Ciebie, u mnie dzień
 Ale czy słońce świeci, czy też mrok
Nigdy nie zasnuł serc nam cień.

Wracałem zawsze utęskniony,
Dni i miesiące chciałem skracać,
A często z sercem zalęknionym,
Że nie mam już do kogo wracać.