TĘSKNIĘ 

Ziemię przemierzyłem wzdłuż i w szerz bez mała,
 Widziałem zatoki, palmy, dżungle, morza,
 Lecz zawsze w mym sercu tęsknota została,
Gdzie Wisła leniwa, gdzie szumiące zboża.

Gdzie na miedzy rośnie wierzba rosochata, 
Polna droga wije się wśród wzgórków,
Gdzie pod lasem stoi strzechą kryta chata,
 Z bierwion budowana na kamiennym murku.

Równina Mazowsza strumykami cięta,
 Wiatraki na wzgórkach machają skrzydłami,
Krowy na pastwiskach, łaciate cielęta,
Niewielkie poletka, równane bronami.

 Wielkich metropolii tętniące aleje,
 Zgiełk, tłum przechodniów i światła neonów,
Wtedy myślą wracam w białowieskie knieje,
 Do ciszy miasteczek i maleńkich domów.

 Do półdzikich lasów, do sadów jabłoni,
 Do śpiewu słowika, do Wisły rozlanej,
 Klekotu bocianów i krakania wrony,
 Do Polski ubogiej- ale ukochanej.